Εύη
Κοκκίνου
Position: Φυσικός, Υπεύθυνη Ομίλου Ρομποτικής
School Level: Elementary School
Employed Since: 2023
Η πρώτη μέρα του χειμώνα ήταν και η πρώτη μέρα που αντίκρισα τον κόσμο. Μεγάλωσα στη Λαμία, σε μία κλασική οικογένεια με δύο γονείς, τον Νίκο και τη Ρούλα, και δύο αδέρφια, τον Βασίλη και τον Χριστόφορο. Είχα τη χαρά να ζω στο ίδιο σπίτι με τον παππού και τις δυο γιαγιάδες μας.
Το 1995, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών και σχεδόν ταυτόχρονα ήρθα σε επαφή με τη δεύτερη μεγάλη μου αγάπη, τη φωτογραφία. Τη Φυσική την αγαπούσα, αλλά ερωτεύτηκα τον τομέα της Ηλεκτρονικής και περισσότερο τα ψηφιακά ηλεκτρονικά και τους υπολογιστές. Παράλληλα με τις σπουδές, άνθισε και το καλλιτεχνικό μου πνεύμα, που άνοιξε τον δρόμο για τη συμμετοχή μου σε εκθέσεις φωτογραφίας, σε σεμινάρια και σε λευκώματα. Όλες αυτές οι εμπειρίες είχαν ως αποτέλεσμα να επιλέξω στην πτυχιακή μου εργασία να ασχοληθώ με την ψηφιακή επεξεργασία εικόνας, με τη χρήση του Matlab, κάτι σχετικά νέο για την εποχή, για το οποίο δυσκολευόμουν να βρω βοήθεια, πέρα από τα ξενόγλωσσα συγγράμματα. Το πείσμα μου, όμως, και η προσήλωση στον στόχο με βοήθησαν να ολοκληρώσω την εργασία και να κερδίσω τις εντυπώσεις στην παρουσίασή της.
Το 2000, ξεκίνησα να διδάσκω και να νιώθω μεγάλη ικανοποίηση κάθε φορά που ένα παιδί μου έλεγε «Εύη, τώρα το κατάλαβα!». Η ανάγκη, όμως, να βλέπω και να μαθαίνω συνεχώς καινούργια πράγματα, με οδήγησε, το 2003, στο ΤΕΙ της Λαμίας, στο Τμήμα Ηλεκτρονικής ως ωρομίσθια Εργαστηριακή Συνεργάτιδα. Εκεί, διαπίστωσα ότι θέλω να μάθω και άλλα για τον τομέα που τόσο αγαπούσα, με αποτέλεσμα να προσπαθήσω και να πετύχω την εισαγωγή μου στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών, «Ηλεκτρονική και Επεξεργασία της Πληροφορίας», του Πανεπιστημίου Πατρών. Τότε, ξεκίνησε ένας πραγματικός αγώνας δρόμου, αφού έπρεπε να παρακολουθώ το πρόγραμμα των μαθημάτων στην Πάτρα και να εργάζομαι στη Λαμία. Χρειάστηκε να μοιράσω τις ημέρες και τη ζωή μου μεταξύ αυτών των πόλεων, αλλά, τελικά, τα κατάφερα. Και πάλι, στην τελική μου εργασία επέλεξα να κάνω ψηφιακή επεξεργασία ιατρικής εικόνας αυτή την φορά, την οποία παρουσίασα, το 2007, σε παγκόσμιο συνέδριο.
Στο ΤΕΙ επέστρεψα στα τέλη του 2005, στο Τμήμα της Πληροφορικής αυτή τη φορά, και ανέλαβα να διδάξω θεωρία και εργαστήρια. Το πρώτο μου μάθημα ήταν «Ψηφιακή Επεξεργασία Σήματος», το οποίο ήταν ένα από τα αγαπημένα μου. Μέχρι και το 2017 που εργάστηκα εκεί, δίδαξα 21 διαφορετικά μαθήματα και στα τρία τμήματα που είχε το ΤΕΙ της Λαμίας και συμμετείχα στη συγγραφή δυο επιστημονικών συγγραμμάτων σε μορφή ebooks.
Δεν άφησα, όμως, τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ποτέ. Από το 2002, εργάστηκα σε φροντιστήρια στη Λαμία, ομαδικά και ιδιαίτερα, σε σχολεία της Φθιώτιδας και της Ευρυτανίας, στη Λάρυμνα, στη Δυτική Φραγκίστα αλλά και σε σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, όπως αυτό των Σωφρονιστικών Φυλακών Δομοκού, το οποίο επισκεπτόμουν πέντε ημέρες την εβδομάδα, ενώ κυοφορούσα τον γιο μου. Πολλοί με είπαν τολμηρή, άλλοι θαρραλέα, ο αείμνηστος πεθερός μου με αποκαλούσε «Super Puma – ελικόπτερο παντός καιρού».
Από το 2011, ασκούσα ήδη ελεύθερο επάγγελμα ως ιδιοκτήτρια του «Ευρυγωνίου», Φροντιστηρίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, το οποίο, το 2017, μετονομάστηκε σε «Φοιτητικό» και ασχολούνταν κατά 80% με μαθήματα σε φοιτητές. Μέχρι που ήρθε ο Covid και ανέτρεψε όλα τα σχέδια. Η απώλεια των φοιτητών, που έδιναν τα μαθήματα διαδικτυακά, η απώλεια του πεθερού μου και η αλλαγή περιβάλλοντος που επιζητούσα, ήταν παράγοντες που με οδήγησαν στη Ρόδο ως αναπληρώτρια στο Γυμνάσιο Σορωνής, μετά στη Σύμη, στο Βενετόκλειο και στα Αφάντου. Το καλοκαίρι του 2023, η ανάγκη για μια νέα περιπέτεια, με οδήγησε στην οικογένεια του «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ».
Μετά από 23 χρόνια διδασκαλίας σε εκατοντάδες νέες και νέους, τους οποίους, από τη μεριά μου, κάπως βοήθησα να βρουν τον δρόμο τους ή να πάρουν το πτυχίο τους, μετά από 11 χρόνια γάμου και 2 παιδιά, μπορώ να πω ότι αντέχω για άλλα τόσα. Και περισσότερα και καλύτερα!
Δεν εγκατέλειψα ποτέ τη φωτογραφία, είναι το χόμπι μου, που κάθε καλοκαίρι γίνεται επάγγελμα. Δεν σταμάτησα να σπουδάζω, καθώς τα τελευταία χρόνια εκπονώ τη διδακτορική μου διατριβή πάνω στην επεξεργασία εγκεφαλογραφημάτων. Κάθε χρόνο παρακολουθώ ένα σεμινάριο. Το τελευταίο ήταν το «LEGO στην Εκπαίδευση». Προσπαθώ να εμπνεύσω τα παιδιά που διδάσκω και να τους δείξω ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα στη ζωή τους, αρκεί να το βάλουν στόχο. Συχνά, τούς λέω: «Μη λέτε, ‘’δεν μπορώ’’. Σκεφτείτε, αν το θέλετε πραγματικά!».
Πάντα ενθαρρύνω τις μαθήτριες και τους μαθητές μου να μην εστιάζουν στις αδυναμίες τους, αλλά να σκέφτονται, αισιόδοξα, δημιουργικά και πρωτοποριακά!
